Kościół pw. Bożego Ciała w Jankowicach
Kościół ten zbudowano prawdopodobnie około roku 1670. Różne prace dotyczące budownictwa sakralnego, szczególnie drewnianego na Śląsku, nie są w tym względzie jednomyślne. Fundatorem kościoła był hrabia Ferdynand Leopold Oppersdorf, który podjął decyzję o budowie świątyni za namową rybnickiego proboszcza ks. Krzysztofa Goworka.
Kościół ma wymiary 25 m x 16 m i otoczony jest starymi drzewami. Wykonany jest z drewna, a jego zrębowa konstrukcja opiera się na podmurówce z kamienia. Obiekt jest dwunawowy, orientowany. Wejście główne znajduje się od strony zachodniej, a prezbiterium - od wschodniej. Kościół zbudowany jest na rzucie krzyża greckiego bez wieży - dzwonnicy. Otaczają go soboty (przydaszki) wsparte na słupach. Wolne od nich są tylko przybudówki. Soboty podbite są gontem, a ściany ponad sobotami i szczyty szalowane deskami. Soboty stanowią prowizoryczne schronienie dla uczestników pielgrzymek. Wskazują na to, że jankowicki kościół miał właśnie taki charakter, co uzasadnione byłoby historycznie. Dwuspadowe dachy kościoła podbite są także gontem. W zachodniej części dachu znajduje się sześcioboczna wieżyczka mieszcząca mały dzwon kościelny tzw. sygnaturę. Sygnaturę wieńczy latarnia przykryta odrębnym hełmem krytym gontem.
Prezbiterium kościoła zamknięte jest trójbocznie. Przy nim od strony północnej znajduje się zakrystia. Po tej samej stronie znajduje się tzw. pawlacz, przeznaczony na kilkadziesiąt osób. Prowadzą nań osobne schody. Przy nawie również od strony północnej jest przybudówka mieszcząca schody na chór muzyczny. Szersza nawa kościoła jest prostokątna - z transeptem w pobliżu prezbiterium. Samo prezbiterium nakryte jest pozorną kolebką, a transept i nawa - stropami płaskimi.
Wnętrze kościoła było pierwotnie malowane, ale po nieudanej próbie jego przemalowania wyłożono je boazerią z desek ułożonych pionowo. Kościół posiada trzy pseudobarokowe ołtarze z obrazami. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Ostatniej Wieczerzy z początku XIX wieku, a nad nim drugi, przedstawiający Wniebowstąpienie Pańskie (XVIII wiek). Ołtarz boczny (po prawej stronie od głównego) przedstawia obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, a drugi po stronie lewej - obraz Matki Boskiej Szkaplerznej. Do zabytkowego wyposażenia należy także późnorenesansowe tabernakulum z drugiej połowy XVII wieku oraz organy barokowe, znajdujące się na chórze muzycznym, które pochodzą z ok. 1700 roku. Organy ozdabiają skrzydła z rzeźbionymi popiersiami ośmiu apostołów. W dolnej części organów występują deski z barokową dekoracją malarską.
Studzienka w Jankowicach
Historia Studzienki jest ściśle związana z dziejami jankowickiego kościoła oraz z podaniem o księdzu Walentym. Początkowo w Studzience znajdowało się tylko źródło, którego woda zasłynęła w okolicy cudownymi właściwościami - miała nieść uzdrowienie w chorobach. Według legendy źródło to wytrysnęło w miejscu śmierci, a potem pochówku, księdza Walentego zamordowanego przez Husytów około 1430 roku. Pod koniec XIX wieku ksiądz Edward Bolik w podzięce za odzyskane zdrowie wybudował w Studzience kaplicę ku czci Matki Boskiej, wzorowaną na kaplicy znajdującej się nad grotą w Lourdes we Francji (jednym z najbardziej znanych sanktuariów maryjnych na świecie). Uroczystego poświęcenia kaplicy dokonano 15 sierpnia 1895 roku. W jej wnętrzu umieszczono rzeźby Matki Boskiej z Lourdes oraz klęczącej przed nią Bernadetty Soubirous.
Studzienka stała się miejscem licznych uroczystości religijnych oraz pielgrzymek. W latach 1932-35 wybudowano tutaj wspaniałą grotę, w jej wnętrzu ołtarz, nad nim krzyż, a w górze we wnęce wkomponowano w całość 3-metrową figurę Matki Boskiej, zwaną przez okolicznych mieszkańców Najświętszą Panienką ze Studzienki. Grota posiadała też kazalnicę oraz przejście wokół ołtarza, którym wierni udawali się na tzw. ofiarę. Budując grotę, powiększono także kaplicę wzniesioną przez ks. Bolika oraz dobudowano do niej dwie kaplice boczne. W części lewej umieszczono figurę ks. Walentego w pozycji leżącej symbolizującej grób kapłana. Część prawą poświęcono Matce Boskiej Zaśniętej z jej figurą w otoczeniu aniołków. Obecnie nad figurą księdza znajduje się krzyż, a nad figurą Matki Boskiej stoi druga - Serca Jezusowego.
Architektura kaplicy nie uległa do dzisiaj większym zmianom. Całość ozdabiają dwie kolumny podtrzymujące balkon, nad którym umieszczono we wnękach figury aniołków z napisami Ave Maryja i Witaj Maryjo. Na balkonie znajduje się ołtarz z figurą Matki Boskiej Wniebowziętej. Kaplicę wieńczy jeszcze jedna figura anioła, a za nią mały dzwon tzw. sygnaturka. Przed kaplicą na ścianie czołowej jej części środkowej znajduje się miejsce czerpania wody. Kiedyś wodę czerpano ze studni znajdującej się przed kaplicą, jeszcze wcześniej studnia stanowiła rodzaj kapliczki. Woda spływała podziemnymi rurami do nieistniejącego już małego stawu, w którym pielgrzymi moczyli nogi. Architekturę Studzienki dopełniają jeszcze dwie mniejsze groty: św. Barbary - patronki górników i tzw. grota bezrobotnych. Znajduje się tutaj ponadto 14 stacji drogi krzyżowej. Całość dopełniają rzędy ławek dla wiernych oraz drewniany krzyż.
Kościół pw. św. Anny w Świerklanach Dolnych
Nowy, neobarokowy kościół wybudowano w latach 1929-30 w miejscu starego drewnianego kościółka, pochodzącego z XVII wieku, który spłonął w listopadzie 1928 roku. Projekt nowego kościoła opracował architekt J. Affa z Raciborza, który kierował również całością prac budowlanych.
Obecny wystrój prezbiterium zaprojektował w 1971 roku artysta Brachmański z Katowic Piotrowic. Nowymi elementami są również witraże, wykonane w 1977 roku w Krakowskich Zakładach Witraży według projektu W. Ostrzołka oraz droga krzyżowa autorstwa pana Paprotnego z 1968 roku. Z pierwotnego wyposażenia kościoła zachowały się natomiast organy wykonane w firmie Klimosz - Dyrszlag z Rybnika w 1933 roku.
Opracowano na podstawie materiałów Urzędu Gminy Świerklany oraz książki ks. Krzysztofa Zimończyka Świerklany. Charakterystyka miejscowości. Działalność społeczno-wychowawcza w środowisku (Wydawnictwo Księży Sercanów SCJ, Kraków, 1998 r.), książki ks. Krzysztofa Zimończyka Dzieje Świerklan w wypisach (Wydawnictwo Księży Sercanów SCJ, Kraków, 1998 r.), książki Norberta Niestolika Jankowice Rybnickie, krajobrazy i ludzie
(Rada Sołecka wsi Jankowice, Rybnik - Jankowice, 1998 r.).
